Tour στην Πελοποννησο..!!

[jah]

Εχοντας επιστρεψει, δυστυχως, απο το 6ημερο ταξιδι στην Πελοποννησο, θελησα να μοιραστω μαζι με ολους σας την εμπειρια μου.. Οσα και να γραψω, οσες φωτογραφιες κι αν σας δειξω, προφανως δεν ειναι αρκετα!! Αποφασισα λοιπον να ανεβασω εναν πολυ μικρο οδηγο (σε σχεση με τον ογκο του ταξιδιου).. Οπως ειναι της μοδας οι σειρες τον τελευταιο καιρο, ετσι κι εγω θα ανεβασω το ταξιδι σε επεισοδιακια..

Η παρεα αποτελειται απο 3 ατομα.. Οι δυο ξεκινησαμε απ' το Ρεθυμνο (εγω με το cb και ενας φιλος με Hornet), στο οποιο ειμαστε φοιτητες και ο 3ος της παρεας, με τον οποιο θα βρεθουμε αργοτερα, ξεκινησε απ' την Αρτα (Kawasaki z750s)..
Το ταξιδι οπως αναφερω ξεκιναει απ' το Ρεθυμνο (πολη σπουδων) με αρχικο προορισμο την Ελευσινα (καταγωγη του ενος).. Πλοιο απο Χανια, Πειραια και σταση Ελευσινα.. Πλυσιμο τις μηχανες, τελευταιο τσεκαρισμα (λαδια, ξυδια κλπ), σπιτικο φαγητο απο μαμα (μετα απο 3 μηνες), υπνος σε ζεστο κρεβατακι και πρωινο εγερτηριο για αναχωρηση..

ΜΕΡΑ 1η:
Η διαδρομη που ακολουθησαμε ειναι η εξης:
https://goo.gl/maps/dSTSj

Πολλα τα χλμ, αλλα ειμαστε ακομα πανω στον ενθουσιασμο της πρωτης μερας.. Ξεκιναμε λοιπον απο Ελευσινα χρησιμοποιωντας την παλια εθνικη για Κορινθο.. Και καλος και κακος ο δρομος.. Σημεια με υπεροχη θεα, αλλα με απαραδεκτο οδοστρωμα!! Σημεια φρεσκοστρωμενα και αλλωτε σημεια βομβαρδισμενα!! Δεν μας τρομαζει τιποτα!! Εχουμε πολυ δρομο ακομα μπροστα μας και δεν μας αγγιζει καμια κακουχια!! Πρωτη σταση στον ισθμο..



Ακολουθωντας στη συνεχεια την νεα εθνικη οδο Κορινθου-Τριπολεως, στριβουμε για Νεμεα, με σκοπο την αφιξη μας στην λιμνη Στυμφαλια. Γνωστη για τον 5ο αθλο του Ηρακλη, τις στυμφαλίδες όρνιδες.



Η επομενη σταση που ακολουθει, ειναι η Λίμνη Δόξα, τεχνητή λίμνη του Φενεού. Το τοπιο εκει αλλαζει τελειως, καθως τα ελατα που την περιβαλλουν, σου δινουν μια αισθηση σχεδον αλπικη!!





Στο κεντρο της λιμνης, υπαρχει ενα μικρο εκκλησακι το οποιο συνδεεται με την οχθη με ενα αρκετα φαρδυ μονοπατι..





Στην περιοχη υπηρχαν μικρα μαγαζακια-καντινες που ηταν, λογω εποχης φανταζομαι, κλειστα.



Φυσικα, ακομα κι εδω ψηλα στα βουνα, η ελληνικη βλαχοπατεντα, εμφανιζεται απροοπτα και ξαφνικα!!



Μας ειναι αδυνατο να φυγουμε απο κει!! Χαζευουμε το ηρεμο τοπιο για ωρα.. Οσο δυσκολο κι αν ειναι, πρεπει να φυγουμε γιατι εχυμε πολυ δρομο ακομα μπροστα μας και πολλα ακομα να χαζεψουμε στην διαδρομη!!



Το αρχικο μας πλανο, ελεγε να βρεθουμε με τον τριτο της παρεας στο σπηλαιο των Λιμνων, λιγο εξω απ' τα Καλαβρυτα. Λογω ομως, του οτι μας συνεπηρε το τοπιο, δεν προλαβαιναμε να το επισκεφτουμε. Ετσι, βρισκομαστε τελικα στην Κλειτορια. Μια καλη ευκαιρια να πιουμε καφεδακι και να καλοσορισουμε τον 3ο πλεον της παρεας.



Ηθικο στα υψη και συνεχιζουμε για να φτασουμε στην τεχνητη λιμνη του Λαδωνα.





Εχει φτασει απογευμα και η πεινα μας χτυπα. Δεν χανουμε χρονο, βγαζουμε τα σαλαμια και τα κασερια και αρχιζουμε το φαγοποτι!! Φτωχο μεν, αλλα πλουσιο για μας με την κουραση πλεον να κανει εντονη την παρουσια της. Υπαρχει ομως καποιος ακομα που πειναει και συντομα γινεται, εστω για λιγο, μελος της ομαδας!!



Μας απομενουν αρκετα δυσκολα χλμ για τη συνεχεια, πραγμα το οποιο αρχιζει να μας ανησυχει, καθως περναει η ωρα και ο ηλιος χανεται σιγα- σιγα. Παιρνουμε παλι τα βουνα λοιπον. Μετα απο λιγη ωρα αναβασης με αρκετες στροφες και σχετικα μετριο οδοστρωμα, συνανταμε το φραγμα της λιμνης.



Σκοπος μας πλεον, ειναι να φτασουμε οσο πιο γρηγορα γινεται στον τελικο μας προορισμο για την πρωτη μερα. Εχει αρχισει να νυχτωνει και η ελλιπης σημανση του δρομου μας δημιουργει προβληματα. Χανουμε το δρομο μας, ξαναγυρναμε, ξαναβρισκουμε το δρομο. Μεχρι το χωριο Καρκαλου, ο δρομος ειναι πλεον εφιαλτης. Στροφες πολλες και η δικη μας αντοχη εχει μειωθει αρκετα. Το ηψομετρο το καταλαβαινεις καθε δευτερολεπτο που περναει, καθως το κρυο το νιωθουμε πλεον στο κοκαλο!! Μια σταση στα Λαγκαδια ηταν σαν οαση!! Ανασυνταξη της ομαδας με λιγη σοκολατιτσα, μπολικο νερο και καλο ξεμουδιασμα. Υστερα απο αρκετη ταλαιπωρια φτανουμε επιτελους στο χωριο Λαστα. Ο δρομος μεχρι εκει ειναι αρκετα κακος, χωρις γραμμες, με αρκετες λακουβες και πετρες. Φυσικα, την επικινδυνοτητα, θα την κατανοουσαμε την επομενη μερα το πρωι, που με το φως της ημερας θα βλεπαμε τα γκρεμια στην ακρη του δρομου που με τοση κουραση ειχαμε διανυσει.

Γνωριζαμε οτι στο χωριο αυτο, υπαρχει ενα αυτοδιαχειριζομενο καφενειο τ οποιο θεωρησαμε καλο ως καταφυγιο. Δεν ξεραμε ομως τι ακριβως μας περιμενε..

Φτανουμε λοιπον στην πλατεια του χωριου, αφηνουμε τις μηχανες και βρισκουμε το καφενειο. Οπως ανεφερα δεν υπαρχει καποιος υπευθυνος εκει περα απ' τον εαυτο σου!! Βρισκουμε λοιπον τα φωτα της πλατειας και του καφενειου και αρχιζουμε το ξεφορτωμα. Το κρυο, το οποιο δεν ειναι μεχρι τωρα συμμαχος, θα μας χτυπουσε ακομα περισσοτερο και αυτο γιατι δεν υπηρχε καθολου θερμανση και σαν να μην εφτανε αυτο, θα επρεπε να κοιμηθουμε στα παγωμενα πλακακια!! Το καλο της υποθεσης ηταν οτι υπηρχε αυθονο τσιπουρο, ρακη και κρασι!!



Αν και δυσκολες σχετικα οι συνθηκες, δεν μας πηρε πολλη ωρα μεχρι να προσαρμοστουμε. Ο υπνος δε, ηταν απ' τους καλυτερους!!

[Headmaster]

Ωραιες καταστασεις!!!!!

ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ MAGAZINO ΜΕ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ  ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΕΜΒΕΙ ΚΑΝΕΙς ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ .....ΛΥΣΣΑΞΤΕ!!!!!

[xrhstos]

ωραια φαση

[jah]

Ημερα 2η
Μιας και το κλιμα στην Λαστα ηταν υπεροχο, για τα δικα μου δεδομενα, το εγερτηριο γινεται πολυ πρωι!! Δεν χανουμε χρονο λοιπον, φτιαχνουμε διπλο-τριπλους ελληνοτουρκικους και βγαινουμε απ' το καφενειο για να δουμε το τοπιο τριγυρω με το φως της ημερας. Δεν εχω λογια!!

Φυσικα, ενα λουκουμι ειναι απαραιτητο!!



Το σχολειο του χωριου.



Το καφενειο και η εκκλησια στην κεντρικη πλατεια του χωριου




Και μια ομαδικη selfie



Το καφενειο που μας υποδεχτηκε με ανοιχτες πορτες



Φευγοντας απ' τη Λαστα, μεχρι την Καρκαλου, περασαμε το ιδιο κομματι του δρομου που ειχαμε κανει το προηγουμενο βραδυ. Μολις τοτε καταλαβαμε την επικινδυνοτητα του δρομου που με τοση νυστα διανυσαμε!! Προσωπικα ενιωσα αρκετα τυχερος που δεν ειχαμε καποιο απροοπτο..

Απο κει και περα, ο δρομος ηταν πολυ καλος. Φρεσκο οδοστρωμα, ωραιες στροφες με καλες κλισεις και υπεροχο τοπιο τριγυρω!! Λιγα χιλιομετρα αργοτερα, μετα απο μια στροφη, ξαφνικα ξεπροβαλει κατι μαγικο!! Η Δημητσανα!! Αναγκαια η σταση!!



Μια δυστυχως συντομη περασια και συνεχιζουμε την πορεια μας. Συνεχιζοντας στο ιδιο μοτιβο δρομου για 50 περιπου χλμ και φτανουμε στην Ανδριτσαινα. Κανουμε μια συντομη σταση για να τσιμπησουμε κατι και να περπατησουμε λιγο στο χωριο.

Οι αλητες οι μηχανοβιοι δεν υπολογιζουν τον κ.ο.κ.



Η ωραια θεα υπερισχυει για μια ακομα φορα.



Επομενος προορισμος μας, ειναι το εκκλησακι της αγιας θεοδωρας. Τη διαδρομη καπου εκει αναμεσα στον Ισαρη και το Βαστα, δεν θελω να τη θυμαμαι.. Πετυχαμε ενα κομματι του δρομου το οποιο δεν ηταν καν πατημενος χωματοδρομος!! Υπηρχε ενα συνεργειο που εριχνε πετρες για να στρωσουν αργοτερα το δρομο. Ευτυχως μας βοηθησαν να παρουμε με τα χερια μερικες για να περασουμε. Camel trophy η φαση εκει. Και enduro το cb!! Φυσικα φωτογραφιες δεν υπαρχουν.

Το εκκλησακι λοιπον, για τους χριστιανους θεωρειται θαυμα. Στην στεγη του ειναι φυτρωμενα 17 πλατανια. Εντυπωσιακο, δεν λεω, αλλα οχι ανεξηγητο για μενα τουλαχιστον.



Λιγο παρακατω βρισκεται μια ταβερνα-καφετερια-κεντρο εκδηλωσεων, ο νερομυλος του Νικολα. Ωρα για καφε λεμε!! Ειχε ενα ξυλινο παταρι πανω στο ποταμι, μεσα στα πλατανια!! Ο,τι καλυτερο!!



Μια φωτογραφια 1000 λεξεις λενε. Αυτο που αντικριζεις μπροστα σου σε αυτο το spot, ειναι αυτο



Μεχρι να τελειωσει η καταβαση απ' τα βουνα υπαρχει καποιος εκνευρισμος. Δυσκολα χιλιομετρα με πολλες στροφες και μετριο οδοστρωμα. Την εχοντας πατησει ηδη μια φορα την προηγουμενη μερα, δεν θελουμε να ταξιδεψουμε βραδυ. Το παιρνουμε σερι μεχρι τα Φιλιατρα, το μικρο Παρισι!!

Ο λογος για τον οποιο αξιζει να σταματησει κανεις ειναι ο εξης: Ο πυργος στη εισοδο.



Εχει φτασει απογευμα και δεν μας μενουν πολλες δυναμεις. Δυστυχως, παλι, θα περνουσαμε μερη τα οποια αξιζουν και λογω περασμενης ωρας δεν θα βλεπαμε. Επομενη σταση Πυλος. Σταση για σαπιο τουριστικο πιτογυρο!! Εχει βραδιασει τελειως, οποτε πρεπει να βιαστουμε να φτασουμε στον τελικο μας προορισμο. Μια ακομη συντομη σταση στην Μεθωνη. Το καστρο οπως ειναι λογικο, ειναι κλειστο και δυστυχως δεν εχει καν φωτα εξω για να ριξεις μια ματια τριγυρω.

Ειμαστε για μια ακομη φορα στα ορια μας, καθως με τα βιας μπορουμε και καθομαστε στις σελες!! Εχοντας κλεισει παλι ενα 12ωρο στο δρομο, επιτελους, φτανουμε στο Βασιλιτσι!! Εκει θα μας περιμενε μια φιλη που θα μας φιλοξενουσε. Το καλο φαγητο και το κρασι δεν ελειψε καθολου!!



Καπου εδω τελειωνει η δευτερη μερα. Αυτη τη φορα θα κοιμομασταν σε ζεστο κρεβατι!!

[jah]

Ημερα 3η

Η διαδρομη της τριτης μερας ειναι αυτη:
https://goo.gl/maps/2jzff


Φυσικα δεν γινεται να μην πιουμε τον πρωινο μας καφε! Ντυνομαστε και πιανουμε και παλι τις κουπες!

Αυτη ειναι η ταβερνα των φιλων που μας φιλοξενησαν το προηγουμενο βραδυ.


Η επομενη μας σταση ειναι το Πολυλιμνιο. Ενα καταπρασινο μερος το οποιο προσωπικα μου θυμισε λιγο τις βαθρες της Σαμοθρακης.
Η προσβαση ειναι αρκετα ευκολη, καθως τα τελευταια μονο μετρα ειναι χωματοδρομος που οδηγει σ' ενα parking. Οι πιο τολμηροι μπορουν
να κατεβουν ακομα λιγο, καθως υπαρχει μια αρκετα αποτομη κατηφορα με χωμα. Ειναι ομως πολυ λιγα μετρα. Δυστυχως επελεξα να την κατεβω με τα ποδια,
πραγμα που σημαινει πως στην αναβαση, τα τσιγαρα και οι καφεδες δεν ηταν βοηθεια! Λιγη γυμναστικη ομως δεν κανει κακο..

Λογω εποχης ειμαστε ολομοναχοι και το μονο που ακουγεται ειναι η μουσικη της φυσης. Νερα, δεντρα, πουλια, αερας. Επρεπε να εχει γινει
λιγο μεγαλυτερη σαση για πικ-νικ και αιωρα!

Μια γευση απ' το τοπιο:








Ο καιρος μας τα χαλαει λιγο, καθως η συνεφια πυκνωνει αρκετα κι ο δρομος ειναι μακρυς.

Περναμε απο Μεσσηνη και Καλαματα, αλλα ο χρονος δεν μας φτανει για σταση μεγαλυτερη απο τυροπιτα και καφε στο χερι. Ο καιρος εξακολουθει
να μας απειλει, αλλα ελπιζουμε πως απ' την αλλη πλευρα του Ταΰγετου τα πραματα θα ειναι καλυτερα.

Πολλοι μας ελεγαν να διασχισουμε τη δυτικη Μανη, αλλα επιλλεξαμε τον δυσκολο δρομο που ενωνει την Καλαματα με τη Σπαρτη μεσω Ταϋγετου. Δεν ξερω
τι ειναι τελικα καλυτερο, αλλα αυτο που αντικρισαμε πραγματικα αξιζε τον κοπο! Τα τοπια ενναλλασονται συνεχως, οσο πλησιαζουμε προς τη Σπαρτη.
Νιωθεις ενα δεος βλεποντας τα γκρεμια και γνωριζοντας οτι καποιοι "πολιτισμοι", πετουσαν εκει παιδακια!

Πραγματικα το προτεινω ανεπιφυλακτα! Ο δρομος εχει τις παγιδες του βεβαια, αλλα με λιγη προσοχη μπορει κανεις να απολαυσει τη διαδρομη.

Μερικες εικονες απο την αναβαση:













Λιγο πριν φτασουμε προς τη Σπαρτη,κανουμε μια μικρη αλλα και τοσο "μεγαλη" παρακαμψη για να δουμε το Μιστρα! Δυστυχως οι φωτογραφιες
δεν μπορουν να αποδωσουν απολυτα το συναισθημα που νιωθεις οταν ανεβαινεις εκει! Ο καιρος οντως εχει βελτιωθει αρκετα
σε σχεση με την αλλη πλευρα του βουνου.









Η Σπαρτη απ' τον Μιστρα.




Σαφως και αφιερωσαμε πολυ χρονο εκει, οποτε ο χρονος που μας απομενει ειναι πολυ λιγος μεχρι να νυχτωσει για τα καλα. Καβαλαμε και παλι
και "τρεχουμε" για το Γυθειο, που ειναι και ο τελικος μας προορισμος πριν τελειωσει η 3η μερα.

Ο δρομος Σπαρτη- Γυθειο, απλα απαραδεκτος!! Θα μπορουσα να πω θανατηφορος.

Ψαχνουμε στα γρηγορα ενα ξενοδοχειο για το βραδυ και βγαινουμε στη γυρα να βρουμε το στεκι του Μπαρμπα-Σιδερη. Γι' αυτους που το γνωριζουν
θα γεννησω αναμνησεις και γι' αυτους που δεν εχουν παει, τον επομενο προορισμο!

Γουρουνοπουλα, λουκανικα, κοτοπουλα, πατατες κλπ κλπ..



Καπου εδω η μερα τελειωνει τοσο ομορφα.. Αλλα με τρελο φουσκωμα!! Και μια φωτογραφια ακομα για το κλεισιμο..

[jah]

Ημερα 4η

Η διαδρομη μας ειναι αυτη:
https://goo.gl/maps/orkKD

Ξυπνωντας το πρωι, βλεπουμε το γυθειο με την πρωινη του μορφη απ' το μπαλκονι του δωματιου μας.





Ανεφοδιαζομαστε με καφεδες πορτοκαλαδες τυροπιτες (ναι το ξενοδοχειο δεν ειχε πρωινο) βενζινες κλπ και ξεκιναμε να φτασουμε
στο σπηλαιο του Διρου. Η ξεναγηση γινεται με βαρκουλες, καθως το σπηλαιο εχει μεσα νερο. Δυστυχως δεν υπαρχουν φωτογραφιες καθως το να
σταθεις στη βαρκα ειχε μεγαλυτερη σημασια!

Λιγο χαζι με τα κοριτσακια ενος σχολειου που τυχαινε να ειναι εκει εκδρομη και ξεκιναμε παλι.

Προφανως και βγαινουμε εκτος πορειας για αρκετες ωρες, καθως και μας εχει συνεπαρει η Μανη και τα "μυστικα" χωρια της.
Δρομοι οι οποιοι δεν υπαρχουν σε χαρτη και πινακιδες ανυπαρκτες!

Μια μικρη γευση απ' τα χωρια.










Αφου χαθηκαμε για αρκετη ωρα, φτανουμε στον Γερολιμενα. Ενα παραλιακο χωριο της νοτιοδυτικης Μανης με φανταστικα νερα! Αν ηταν καλοκαιρι
προφανως και θα αφιερωναμε πολυ χρονο για μπανιο.





Στη συνεχεια θα συναντουσαμε το ακροτηριο Ταιναρο. Το νοτιοτερο σημειο της ηπειρωτικης Ελλαδας και Βαλκανικης χερσονησου. Ενα πραγματικα εντυπωσιακο τοπιο γεματο μυθους και ιστορια!

Μια ιδεα της διαδρομης.




Αφηνουμε τις μηχανες
κοντα στον αρχαιολογικο χωρο, και παιρνουμε το μονοπατι που θα μας οδηγησει στον περιβοητο φαρο. Ειναι πολυ ευκολο και διαρκει περιπου 45'.







Στην διαδρομη μας πετυχαμε και μια φωτογραφιση περιοδικου:





Οι αγελαδες ειναι το πιο συνηθες ζωο στην περιοχη, μιας και υπαρχουν αρκετα κοπαδια τριγυρω.
Μερικες απο αυτες:







Ο δρομος ως εδω ειναι μετριος επαρχιακος και δεν αποτελει προβλημα.
Η ωρα περναει και δεν ειμαστε ουτε στα μισα της διαδρομης. Μια σταση ακομα στο Γυθειο για να ξανατιμησουμε τον Μπαρμπα-Σιδερη
και ξεκιναμε για Μονεμβασια.

Την διαδρομη Γυθειο-Μονεμβασια δεν τη θυμαμαι καθολου καθως ηταν πλεον νυχτα. Η κουραση επισης δεν βοηθαει
ιδιεταιρα την κατασταση. Ωστοσο ο καιρος ειναι αρκετα καλος για την εποχη χωρις ιδιεταιρο κρυο.
Λιγο εξω απ' τη Μονεμβασια θα μας περιμεναν κατι φιλοι οι οποιοι θα μας φιλοξενουσαν. Φαγητο και ζεστο κρεβατι!

Και καπου εδω τελειωνει μια ακομη μερα. Ο χαρτης δυστυχως μας υπενθυμιζει οτι σιγα-σιγα παιρνουμε το δρομο της επιστροφης.

[Headmaster]

Αν και την αργησατε λιγο την τριτη μερα τετοια ποστ μας ταξιδευουν!!

[jah]

Επετε και η συνεχεια!! Ηδη εχω τυψεις για την μεγαλη καθυστερηση..

[itom32]

Eγώ πάντως τις απολαμβάνω μαζί σας τις διαδρομές σας εστω κι απο τις φωτο.Ευχαριστούμε Jah!!

[jah]

Ημέρα 5η

Το αρχικό μας πλάνο γι' αυτή τη μέρα ήταν να φτάσουμε στα ʼνω Δολιανά. Εκεί θα μας παραχωρούσε λίγο χώρο απ' το κτήμα του ένας γνωστός για να κατασκηνώσουμε. Αυτό που καταλάβαμε βέβαια απ' τις προηγούμενες μέρες ήταν ότι δεν είχαμε ελπίδες να επιβιώσουμε απ' το κρύο της ορεινής Πελοποννήσου! Για διαμονή σε δωμάτια δεν το συζητούσαμε καν, καθώς οι τιμές ήταν αντίστοιχες με τη βενζίνη που καταναλώσαμε στο σύνολο της εκδρομής! "Θα μείνουμε όπου βαρεθούμε να οδηγούμε ρε παιδιά! Όπου φτάσουμε! Μπορεί να βρούμε κάτι καλό..." Έτσι κι έγινε..

Η διαδρομή που ακολουθήσαμε τελικά:
https://goo.gl/maps/q7bC0

(υπάρχει ένα πρόβλημα στο google maps και αντί να πάει απ' το Λεωνίδιο κατευθείαν στον Κοσμά κάνει πάλι τον κύκλο)

Ξυπνώντας το πρωί, ευτυχώς χωρίς πονοκέφαλο (οι γνωστοί που μας φιλοξένησαν έφτιαχναν δική τους μπύρα και ρακή, οπότε δεν μπορούσαμε να διαλέξουμε κάτι απ' τα δύο), κατευθυνόμαστε προς τη Μονεμβάσια (ή Μονεμβασιά για τους περισσότερους, ή Μονεμβασία για τις πινακίδες στο δρόμο). Όπως είπα, μείναμε λίγο πιο έξω, οπότε ακόμα δεν την έχουμε συναντήσει.

Το πρώτο βλέμμα καθώς πλησιάζουμε:



Φτάνοντας, φορτώνουμε καφεδάκια και πρωινό με τον μοναδικό βλαχοελληνοπατεντάδικο τρόπο και πάμε προς τον Βράχο της Μονεμβάσιας!!



Ναι, οι δύο καφέδες έφτασαν με ασφάλεια. Ο τρίτος μισός!

Είχα δει πολλές φωτογραφίες ανά τα χρόνια από το μέρος αυτό, αλλά δεν συγκρίνονται σε καμία περίπτωση με αυτό που βλέπει το γυμνό μάτι! Πραγματικά σε βάζει σε άλλη εποχή και νομίζω είναι ένας απ' τους ωραιότερους  προορισμούς που έχω πάει ποτέ!!

Μερικές φωτογραφίες για οφθαλμόλουτρο (η θέα απ' την κεντρική πλατεία):

   



Η κεντρική πλατεία:



Ψηλά στο τέρμα του Βράχου, βρίσκεται η Ακρόπολη, η οποία δυστυχώς για μας, ήθελε αρκετό περπάτημα σύμφωνα με τους ντόπιους. Μην έχοντας πολύ χρόνο στη διάθεσή μας, αποφασίσαμε να ανεβούμε την επόμενη φορά που ίσως ερχόμασταν.

Ο καιρός απ' ότι θυμάμαι ήταν ο καλύτερος σε σχέση με όλες τις προηγούμενες μέρες που περάσαμε. Έχει ιδανική θερμοκρασία για να ταξιδέψει κανείς. Δεν χάνουμε χρόνο λοιπόν, αρματωνόμαστε και κατευθυνόμαστε προς το Λιμάνι του Γέρακα. Μια εύκολη και πολύ κοντινή απόσταση. Εκεί σχηματίζεται μια μικρή λιμνοθάλασσα. Απ' το δρόμο δεν μπορείς να διακρίνεις από ποιο σημείο εισέρχεται η θάλασσα και έχεις πραγματικά την ψευδαίσθηση ότι πρόκειται για λίμνη. Σε ξεγελάει και το χρώμα που έχουν τα νερά βέβαια!





Μετά την απαραίτητη στάση για το φωτορεπορτάζ, συνεχίζουμε την πορεία μας προς Πελέτα. Δεν κάνουμε ιδιαίτερες στάσεις για αρκετή ώρα. Το κακό ήταν πως συναντήσαμε και χωματόδρομο στην πορεία, ευτυχώς όμως για λίγο. Αρκετό βέβαια για να σε κουράσει μετά από τόσα χλμ στην πλάτη! Μετά την Πελέτα μέχρι το δρόμο που περνάει έξω απ' τα Πούλιθρα, ήταν μια απίστευτη διαδρομή μέσα στο πράσινο! Απίστευτο στροφιλίκι με πολύ καλή άσφαλτο! Δυστυχώς, όπως καταλαβαίνετε, δεν υπάρχουν πολλές φωτογραφίες, καθώς η διασκέδαση είχε προτεραιότητα!!

Λίγο έξω απ' τα Πούλιθρα:



Και μία προφανώς με την πολυπόθητη ταμπέλα:



Επόμενή μας στάση, λίγο μεγαλύτερη αυτή τη φορά το Λεωνίδιο. Παπί, χαίτη και μποτοσπορτέξ!! (Όσοι έχετε πάει ξέρετε για τι πράμα μιλάω!) Αναγκαίος καφές, γιατί κι εμείς θέλουμε καύσιμα πέρα απ' τα μηχανάκια!!

Το χέρι μου το αριστερό πλέον δεν την παλεύει καθόλου. Ο συμπλέκτης μου είναι αρκετά σκληρός και νομίζω έχω πάθει τενοντίτιδα! Αγοράζω λοιπόν νάρθηκα, μυοχαλαρωτικά και λαδώνω λίγο τη ντίζα. Χρειαζόμαστε επειγόντως ξεκούραση και λίγο καλό φαΐ! Είναι απόγευμα πλέον και κάπου πρέπει να βρούμε να σταματήσουμε μέχρι την επόμενη μέρα. Μας πληροφορούν ότι υπάρχει ένα ωραίο γραφικό χωριό σχετικά κοντά που μπορούμε να βρούμε εύκολα κάποιο δωμάτιο και φθηνό. Ο Κοσμάς. Δεν χάνουμε χρόνο και παίρνουμε πάλι τα βουνά!

Εδώ είναι το Λεωνίδιο απ' την έξοδό του:

 

Η διαδρομή Λεωνίδιο- Κοσμάς, είναι μοναδική! Πράσινο, φαράγγια, νερά, στροφιλίκι και και και....... Θα μπορούσα να πω πως ήταν μια όαση, αν σκεφτεί κανείς ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε απ' την κούραση!! Σε μία στροφή, κάτω ακριβώς απ' τη μονή της Παναγίας της Έλωνας, βγήκε η φωτογραφία η οποία και για τους τρεις μας είναι η πιο χαρακτηριστική του ταξιδιού.



Ίσως γιατί μας πήρε πολλή ώρα να στήσουμε τη μηχανή και να προλάβουμε το timer.. Ίσως γιατί το παιδί με το Z έπεσε με τον πιο θεαματικό τρόπο την ώρα που ξεκινούσε πάνω στη στροφή (μεταξύ μας, ξέχασε να τραβήξει γκάζι).. Δεν ξέρω γιατί.. Όποτε τη βλέπω, στο μυαλό μου τρέχουν άπειρες εικόνες απ' τις μαγικές αυτές μέρες..

Το ίδιο κομμάτι του δρόμου χωρίς εμάς αυτή τη φορά:



Μπορεί οι παραπάνω εικόνες να είναι λίγο "φτιαγμένες", αλλά τα χρώματα του ζωντανού τοπίου δεν συγκρίνονται!

Όσο ανεβαίνουμε ψηλότερα, ο δρόμος γίνεται πιο δασικός. Έλατα, κρύο.. Δεν αργούμε πολύ να φτάσουμε στον Κοσμά. Όπως μας είχαν πει! Ένα πανέμορφο και γραφικότατο χωριό!





Βρήκαμε κάτι ενοικιαζόμενα δωμάτια για το βράδυ. Αφήσαμε τα πράγματα και πήγαμε στην ταβέρνα του χωριού να φάμε βραστή γίδα! Μπορεί να είχε πολύ κρύο, αλλά το κλίμα ήταν ότι έπρεπε για να κοιμηθείς το βράδυ και να είσαι γεμάτος ενέργεια το πρωί!

[Headmaster]

Αν και αργησε να ερθει ...λιγο ... η πεμπτη μερα μας αποζημιωσε με τις φωτογραφιες !!

[jah]

Ημέρα 6η

Σιγά-σιγά αρχίζει η "ανάβαση", παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής. Βέβαια δεν μας πτοεί, καθώς έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας να διανύσουμε. Ξυπνώντας στο όμορφο χωριό βγαίνουμε στο μπαλκόνι να χαζέψουμε τη θέα.



Στη συνέχεια κατευθυνόμαστε προς την πλατεία του χωριού για να απολαύσουμε τον πρωινό μας καφέ συνοδευμένο από ζουμερό γαλακτομπούρεκο!



Έχοντας ξεφύγει πλέον από το "πρόγραμμα", συζητάμε την νέα διαδρομή που θα ακολουθήσουμε. Η κούραση και τα μαζεμένα χιλιόμετρα μας αφήνει να είμαστε πιο ελαστικοί στο τι θα  ακολουθήσει.

Η διαδρομή που ακολουθήσαμε ήταν αυτή:
https://goo.gl/maps/1tJAenN5LG62

Ξεκινώντας απ' το χωριό Κοσμάς, κατευθυνόμαστε προς το χωριό Γεράκι. Εκεί θα γίνει ο ανεφοδιασμός και θα συνεχίσουμε προς το Πολύδροσο (Τζίτζινα). Η διαδρομή αρκετά δύσκολη, καθώς ο δρόμος, πέρα από τα πολλά στροφιλίκια, έχει πολλά χαλίκια και πέτρες από κατολισθήσεις. Όλο αυτό το κομμάτι του δρόμου περνάει μέσα από τις πληγές που άφησε η πυρκαγιά.



Το Πολύδροσο ήταν απ' τα τυχερά χωριά που η φωτιά δεν άγγιξε, τους χτύπησε όμως την πόρτα. Μια πανοραμική όψη του χωριού καθώς το πλησιάζουμε.



Στο βάθος των κορυφογραμών φαίνεται το σημείο που σταμάτησε η φωτιά.



Έχοντας μικτά συναισθήματα, μπαίνουμε στο χωριό και κάνουμε μια γρήγορη γύρα για να δούμε τις ομορφιές του. Μια εικόνα μπορεί να περιγράψει πολύ καλύτερα.



Στο ένα από τα δύο καφενεία του χωριού, συναντάμε έναν άνθρωπο ο οποίος παράτησε την Αθήνα και εγκαταστάθηκε μόνιμα εδώ. Κουβεντιάζουμε αρκετή ώρα και μαθαίνουμε πολλά για τον τρόπο ζωής των ανθρώπων και τις ιστορίες του τόπου.



Δυστυχώς η ώρα περνάει πολύ γρήγορα και ο δρόμος είναι μακρύς μέχρι το Ναύπλιο, όπου έχουμε αποφασίσει να διανυκτερεύσουμε. Φεύγοντας λοιπόν από την Τζίτζινα, περνάμε απ' το χωριό Καστάνιτσα. Εκεί θα δοκιμάσουμε τα γλυκά του χωριού.





Ακολουθώντας αρκετό στροφιλίκι, κατεβαίνουμε προς τα ανατολικά παράλια, κοντά στο ʼστρος.



Από κει θα κατευθυνθούμε στο Ναύπλιο, προκειμένου να διανυκτερεύσουμε. Επιτέλους θα δούμε από "κοντά" το Μπούρτζι!



Μια φωτογραφία της πόλης του Ναυπλίου.



Έχοντας συνηθίσει να οδηγούμε στο επαρχιακό δίκτυο με μέτριες ταχύτητες και χωρίς καθόλου κίνηση η ένταξή μας πίσω στην οδηγική συμπεριφορά της πόλης είναι αρκετά δύσκολη. Χτυπώντας ένα βρώμικο στο χέρι αναζητούμε καταφύγιο για το βράδυ. Ένας φίλος θα προσφερθεί να μας φιλοξενήσει στο πατρικό του, στο χωριό Νέο Ροϊνό, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Ναύπλιο. Αγκαλιά με  την ξυλόσομπα θα περάσει γρήγορα η ώρα και ο ύπνος θα είναι βαρύς.